1. O branch, soft whispering in the leaves,
O moon, dusky radiance rising through the arches,
١. يَا غُصْنَ نَقاً يَمِيسُ في الأَوْرَاقِ
يَا بَدْرَ دُجىً يَطْلُعُ في الأَطْواقِ
2. Whether you spurn me or turn cold, O moon that sets,
Your abandonment is etched into my eyelids.
٢. إِنْ تَهْجُر أَوْ تَصُدّ يا بَدْرٌ أفلْ
ذَا هَجْرُكَ مَحْمُولٌ على الأَحْداقِ